รักใสใสของนายไข่ย้อย (CHANBAEK ft. KAIHUN) △ づ よ ぢ INTRO

ผมก้าวขึ้นในตัวรถไฟใต้ดินได้แล้วก็ยืนพิงกระจกกั้นของตัวรถไฟใต้ดินที่กำลังจะเคลื่อนตัวไว้ มือก็หยิบโทรศัพท์คู่ใจมากดเล่นด้วยความเคยชิน เล่นเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอรถไฟใต้ดินไปยังสถานีที่เป็นจุดหมาย นิ้วก็เลื่อนไปเรื่อยๆตาก็จ้องแต่โทรศัพท์ แต่รถไฟฟ้ากำลังเคลื่อนตัวจอดสถานีต่างๆ แต่ไอ่สถานีนี้ทำไมคนมันขึ้นเยอะจังวะ ถึงไหนละเนี่ย

‘ดงแดมุน’

ก็ถึงว่าทำไมคนเยอะ ยิ่งวันนี้เป็นวันหยุดยิ่งตอนบ่ายคล้อยๆ นี่ก็เป็นสถานีที่คนมาเที่ยวมาช็อปปิ้งกัน เสียงสาวๆงี้เจ๊าะแจ๊ะจอแจผ่านเข้ามาในโสตประสาท แหม่มันแหลมจริงจรี๊ง ทนไม่ไหววะ เดี๋ยวขึ้นเลยเดี๋ยวเจอ ผมเลยเอาหูฟังขึ้นมาใส่แล้วเปิดเพลงฟัง นั่นไงขึ้นเลยหูฟังขึ้นมาพร้อมเลย คนเริ่มขึ้นมาเยอะผมก็เลยเอาโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋า

ประตูรถไฟใต้ดินค่อยๆปิดตอนนี้ในรถไฟใต้ดินนี่หยั่งกับปลากระป๋อง แหม่ แน่นเชียว ระหว่างที่รถไฟกำลังเคลื่อนตัว คือผมก็ไม่มีอะไรทำเลยสำรวจรอบตัว แล้วคือตอนนี้มีไอ่เตี้ยไหนไม่รู้มายืนเบียดอยู่ข้างหน้าผมเนี่ย แน่ะๆ มีหันหน้าเข้าหา นี่สู้หรอ ผมก้มลงไปมองร่างเล็กๆที่อยู่ข้างหน้าผม คือผู้ชายอะไรตัวเล็กมาก ผิวก็ขาวหยั่งกับน้ำนม ปากก็ชมพูระเรื่อๆ นี่กูคนนะครับจะไม่ทนนะถ้ามึงจะมายืนน่ารักใส่กูแบบนี้ แล้วยิ่งก้มหน้าก้มตามันแบบ ฮึ่ย ดเกดเกกหเวสา

ระหว่างที่ผมกำลังจ้องมองใบหน้าของคนข้างหน้านี่อยู่ จู่ๆรถไฟใต้ดินก็เบรกเพราะว่าถึงจอดเทียบท่าสถานี โอ้ย ไอ่เตี้ยนี่มันไม่มีแรงโน้มถ่วงตัวเองหรอ โถมตัวเข้ามาหาผมทั้งตัวแบบแนบชิดเว่อร์ตามแรงของรถไฟใต้ดินที่เบรกอะ ขอบอกนิดเห็นตัวมันเล็กๆอีนี่ตันนะครับ แหม ตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัวเลยนะมึง อีอ้วนโถมใส่กูเต็มที่ หนักนะจ๊ะ หน้าไอ่เตี้ยแนบเข้ามาชิดกับอกผม มือเล็กก็พยายามจะพยุงตัวเองให้ยืนตรงโดยใช้มือยันที่หน้าท้องของผม อ่าห์ๆ ต่ำอีกนิดอีกนิด ล้อเล่น  

“’เห้ยๆ โทษทีคนมันเยอะอะไม่ได้ตั้งใจ” เตี้ยเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยขอโทษขอโพยผมเป็นยกใหญ่ เสียงเล็กๆนั่นกับใบหน้ายู่ๆ คิดว่าน่ารักมากปะ

“จ่ะ กูรู้ ถ้าตั้งใจมึงจับไข่กูไปแล้ว” ผมตอบไปแล้วมองหน้าไอ่เตี้ยนั่นพอดีกับที่มันเงยหน้ามาทำให้ผมเห็นใบหน้าเล็กนั่นอย่างชัดเจน นี่ทอมปะเนี่ย ผู้หญิงปะ ผิวนี่เนียนมาก ปากชมพูมาก ตางี้เยิ้มมีประกาย เอาตรงๆสรุปคือน่ารักอะ

“จับไข่ยังไง งี้อ่อ” มือเล็กครับ ล้วงเข้ามาระหว่างขาผม อีห่าอยู่ดีๆก็คว้าหมับมาที่โรเจอร์ผม เอาซะกูเคลิ้ม ซ้ายนิด บ้ามึงดิ ตกใจดิไอ่เตี้ยนี่มึงจะใจกล้าไปไหน

“เห้ย!!!!!!!” ผมตะโกนใส่หน้าไอ่เตี้ยก่อนที่รถไฟจะจอดเทียบสถานี ไอ่เตี้ยก็วิ่งเป็นหมาโดนยาเบือเลย ไอ่ซั๊ซมึงมานี่เลย เม็ดแน่ ระหว่างที่ด่าในใจตาผมเหลือบไปเห็น อ่าวเห้ยถึงละ

‘Hangkuk Univ of Foreign Studies’

มันเป็นสถานีมหาลัยผมเองอะครับเป็นไง มหาลัยนี้ถือเป็นมหาลัยที่ใช้ได้เลยทีเดียว คือส่วนมากคัดเอาหัวกระทิทั้งนั้นอะ แต่บอกตรงสมองอย่างกูนี่ไม่น่าอะ เห้ยแต่ใช่ว่าจะโง่ทีเดียว กูเข้ามาได้เพราะความสามารถครับผม เห็นงี้เล่นกีต้าร์ตีกลองแร๊ปโย่วได้ไงละ ผมเรียนคณะนิเทศปีสามละ นี่ในวงของคณะก็เป็นนักกีต้าร์ไรงี้อิอิ วันนี้ก็มีโชว์ในมหาลัยวันนักรวมเด็กปีหนึ่งมาปฐมนิเทศ เหมือนกับโชว์แนะนำคณะอะไม่มีอะไรมาก เค้าก็ให้มาเล่นให้นี่ก็มา ก็กะว่าจะมาซ้อมกับเพื่อนให้มันชินๆมือกันสักหน่อย

สักพักมือถือก็ดังขึ้น

“โหล แค่นี้นะ”

“นะพ่อมึง อยู่ไหนแล้วครับสัด”

“กูถึงละครัชไอ่ควาย มึงอะอยู่ไหนมากันครบองค์ยัง”

“กูอยู่หอประชุมตึกแล้ว มึงเข้ามาเลยแล้วกัน นี่กำลังจะเทสเสียงละ”

“เออๆ กูรีบไป”

วางสายจากเซฮุนก็รีบปรี่ไปที่หอประชุมตึกเลยครับ แหม่ มากันพร้อมหน้าพร้อมตาในหอประชุมก็มีรุ่นพี่รุ่นน้องที่เป็นพวกจัดแจงงานแหละครับแล้วก็พวกนี่เตรียมตัวจะขึ้นแสดงในคณะ ไอ่ตัวบางๆขาวๆกำลังกวักมือเรียกผมอยู่บนเวที นั่นเซฮุนครับ มันสะพายเบสไว้แล้ว ส่วนเงามืดๆหลังกลองนั่นจงอิน สัด พูดแล้วขนลุก เหมือนสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง นี่ก็เหลือผม ผมเดินขึ้นไปหาเพื่อนทักทายกันตามปกติ แล้วก็เอากีต้าร์ตัวโปรดที่ฝากเพื่อนหิ้วมาเอามาสะพายแล้วค่อยๆลองเสียงกีต้าร์

ระหว่างที่กำลังเทสเสียงกีต้าร์ จงอินก็ตะโกนจากข้างหลังมาบอก

“เห้ยกาง วันนี้มีนักร้องมาแทนคนเก่าที่ย้ายเอกไปนะ”

“อ่าวสัดกางพ่อกางแม่มึง ออกตอนไหนวะกูไม่เห็นรู้เรื่องเลย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วแม่งก็ยังมาร้องอยู่นิใช่ปะ”

“เออ ออกได้สองสามวันละมันมาบอกกู มันย้ายเอกแล้วมันกลัวเรียนหนักไม่มีเวลาซ้อมมั้ง”

“ไอ่ควายแล้วนี่คิดว่ากูว่างหรอถึงมาเป็นนักดนตรีให้คณะเนี่ย”

“นี่ก็บ่นเป็นต่อยหมอย สักพักเดี๋ยวนักร้องใหม่มาแหละ”

“หอย ไอ่สัด”

...........

ไอ่เหี้ยนี่ก็ขยันพูดผิดจัง

จงอินหัวเราะคิกคักยิกยักงิกงักพอเป็นกระสัยให้ดูน่ารัก ซึ่งกระตุกต่อมส้นตีนกูมาก เดี๋ยวมึงเจอๆสัดไอ่ดำ อยากรู้จริงจรี๊งพ่อแม่มึงสอนมายังไงให้มึงโตมาเป็นเด็กเวรตะไลแบบนี้

            ขณะที่มือเรียวงามของผมกำลังไล่เสียงตัวโน้ตบนเส้นกีต้าร์บางๆอยู่นั้น เสียงรองเท้าก็ดังขึ้น ตึกๆๆๆๆๆ นี่วิ่งหรือเจาะถนน ผมเงยหน้าขึ้นมอง

            ชัดเลย

            ไอ่ซั๊ซ!!!!!!!!!!!!!!!

พอๆเลยเด็กๆ เจอกันตอนหน้านี้อินโทร

แป้กก็ดองไม่แป้กก็ดูก่อน 555555555555555555555555555

นี่เรื่องแรกเพิ่งแต่ง มีไรติชมๆคร้า ฟิคหยาบนะ คนแต่งก็หยาบจบ

รับไม่ได้ก็ไม่ต้องด่ากูรับไม่ได้ ล้อเล่น แท็กๆ #รสสขนขย นะ

เห็นเค้ามีแท็กกูเอามั่ง ตามเทรนด์จ้า ทวิตมีไรติดต่อ @nowadayy ใครน่ารักทิ้งเบอร์ไว้เลย

เห้ยฝากด้วยนะ กูไหว้ล่ะ อิอิ
ปล.โปรดเปิดเพลงเพื่อเพิ่มอัตถรสในการรับอ่าน