รักใสใสของนายไข่ย้อย (CHANBAEK ft. KAIHUN) △ づ よ ぢ CHAPTER.1

“เห้ยทุกคน โทษที่มาช้านะเพิ่งกินข้าวมาอะ ” คนมาใหม่พูดก่อนจะรีบเอามือท้าวกับเข่าของตัวเองแล้วใช้มืออีกข้างสะบัดเสื้อเพื่อให้ลมเข้าแก้ร้อน สงสัยสบายเลยสิท่า สนใจกูนิด ผมยืนจ้องไอ่เตี้ยนั่น สักพักแม่งเงยหน้ามา สะดุดเลยสิครับ กึกเลย ไงละ ไอ่เตี้ยนี่เมื่อกี้ที่มึงจังโรเจอร์กูตอนอยู่บนรถไฟฟ้าใต้ดินกูจำหน้ามึงได้อี

“อะ..อ่าว มึงมาทำไรอะ.....” ไอ่เตี้ยมันถามทำเป็นเสียงอ่อน

“อ๋อ กูมาซื้อข้าวเหนียวเดี๋ยวเดียวก็ไปมั้ง สัด” โอกาสมาก็พุ่งชนเลยครับ

“อ่าวอีเหี้ยคนถามดีๆ”

“อ่าวนี่มึงคนหรอ”

“คนดิสัด ไม มองเหี้ยไรหน้ากูเหมือนพ่อมึงหรอ”

“ก็มองเหี้ยไง คิคิ” ผมหัวเราะคิกคักใส่ไอ่เตี้ยข้างหน้า

“สัด กวนตีนละ”

“สัตว์อ่อ กูเป็นกระต่ายละกันเข้ากับกูน่ารักมุ้งมิ้ง”

“โอ้ยไอ่..”

“พอไอ่สัดกูประสาทจะแดก ไอ่ควยมึงไปทำห่าไรกันตั้งแต่ชาติที่แล้วปะเนี่ยอีเควี่ย” องค์ดำที่ทนไม่ไหวก็มาห้ามทัพ เกรงว่าจะเลยเถิดไปกันใหญ่ก่อนจะขว้างไม้กลองที่อยู่ในมือมันมาใส่หัวผมกับไอ่เตี้ยคนข้าง เออ ขอบใจ อย่างน้อยก็ยังยุติธรรมกับกู

“แบคๆ เดี๋ยวเริ่มซ้อมเลยนะมึงจำเนื้อได้แล้วใช่ปะ” เซฮุนเอ่ยถาม

“จำได้แล้ว ซ้อมเลยก็ได้ กูพร้อมๆ”

แบคๆ ไรวะ

“1 2 3..” เสียงเคาะไม้กลองจากจงอินเคาะให้จังหวะเริ่มก่อนจะรัวกลองขึ้นอินโทร ผมกับเซฮุนรับส่งกีต้าร์กับเบสกันอย่างเมามันส์ เตี้ยก็ร้องเพลงตามเนื้อเอาซะอิน ซ้อมกันอยู่สองสามรอบพอเป็นพิธี ผมว่าเสียงแม่งนี่นุ่มมากๆตอนร้องเพลง เป็นคนที่ร้องเพลงเพราะมาก ฟังแล้วมีเคลิ้มอะไม่เหมือนตอนด่าเลยวะ

เข็มนาฬิกาบอกเวลาชี้ไปที่หกโมงเย็นเป๊ะๆ เด็กปีหนึ่งและพวกรุ่นพี่รุ่นน้องต่างๆก็เข้ามาในหอประชุมจนเต็ม คิวต่อไปเป็นคิววงผมละ

ถึงเวลาขึ้นแสดง ผม เซฮุน จงอินแล้วก็ไอ่เตี้ยพร้อมที่จะแสดงแล้ว แล้วเราก็แสดงเพลงที่ฝึกซ้อมกันมา ถือว่าโอเคไม่มีอะไรติดขัด จบจากการแสดงก็มีพวกป้าๆน้องๆวิ่งเอาดอกไม้บ้างสติ๊กเกอร์บ้างมาแปะตัว อีห่า แบบช่วยใจเย็นๆ เอาดอกไม้มั่งสติ๊กเกอร์มั่งมายื่นให้ผมและเพื่อนๆ จะมีก็แต่เตี้ยนี่แหละ ยืนนิ่งเชีย หน้างี้มุ่ย สมสะใจโจ๋ ก๊าก

“เห้ย แบคเจ๋งไปเลยหวะๆ” จงอินตบไหล่เบาๆแล้วก็เดินลงจากเวทีไปหาเซฮุนที่ลงไปก่อนแล้ว

เตี้ยแม่งก็เดินตามไปนั่งที่บันไดทางลงเวที ผมลงจากเวทีคนสุดท้าย เอาซะหน่อยละกัน

ปั๊ก!

“อีสัด ว้อทตะฟักๆๆๆๆๆ” เตี้ยแม่งหันมาพอเห็นว่าเป็นกูเท่านั้นแหละมึงสั่งเสียใหญ่เลย

“ทำเป็นปากดี เมื่อกี้มึงยังนิ่งอยู่เลยครัช”

“ครัชพ่อครัชแม่มึงดิไอ่กาง”

“ควายครับ กูชื่อชานยอล ปาร์คชานยอล”

“เรื่องของมึง”

“อ่าวอีสัดเตี้ย ชื่อไรอย่าลีลา”

“บอกแล้วกูได้ไร”

“ได้กูเป็นผัวมั้งดอก”

“สัดไม่เอากับมึงหรอก กูชื่อ บยอน แบค ฮยอน จำ ไว้ ไอ่ ฟราย” แบคฮยอนเน้นคำก่อนจะชูนิ้วกลางสั้นๆให้ผมแล้วรีบสะพายกระเป๋าวิ่งออกไปจากตึกคณะ สัด สั้นแล้วยังมีหน้ามาโชว์

ผมเดินไปหาองค์ดำกับอีตุ๊ดที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหลังเวที แหม มาร์เวลกันอย่างเมามันส์รอกูด้วยเล่นกันลืมกูเลยนะเชอะๆ

“ตุ๊ด ยอลหิว ยอลว้อนท์ ยอลอยากแดก”

“แดกส้นตีนไหมยอล”

“ส้มตำยอลเบื่อแล้ว”

“ควยเอ้ย กูละยอมมึง กูก็หิวละหาไรแดกกัน”

“ปะ องค์ดำ เชิญเสด็จดอ”

จงอินเตะเข้าเอวผม โอเคกูเงียบก็ได้บอกกูดีๆก็ได้ กูบอบบางนิดนึงอะ

เดี๋ยวๆ

บัตรรถไฟใต้ดินใครวะ ลาภลอยกูเอาไปลองหน่อยละกันมีรอบก็ใช้ไม่มีรอบก็ถือว่าช่างแม่งละกัน อิอิ ว่าแล้วก็หยิบมาใส่กระเป๋าแล้วเดินไปพร้อมกับเพื่อนทั้งสองคนออกจากตัวตึกคณะไป

กลับมาจากกินข้าวกับพวกแม่งเสร็จผมก็มาถึงหอยแล้วครับ หอๆ ถึงหอยนี่เดี๋ยวมีน้ำแตก คือจะบอกว่าไอ่บัตรรถไฟใต้ดินที่เก็บได้อะเสือกใช้ได้เว้ย แล้วประเด็นคือรอบเยอะด้วย เสร็จกู อีห่าคนทำตกแม่งโง่อิอิเสร็จโจร ว่าไปว่างๆวะไม่มีไรทำ เปิดไลน์ตอบแฟนคลับสักนิดตอนนี้คือแจ้งเตือนแดงแจ๋เลยสามร้อยกว่าๆอะ อู้วๆ

เหี้ยไรนิ

ไคตับเป็ด 156 แจ้งเตือน

ฮุนตะไล 241 แจ้งเตือน

อีสัด เกิดมาพวกมึงไม่เคยเล่นไลน์กันหรอ มีแค่พวกมึงเนี่ยทักกูมา ไม่พูดไม่จาด้วยนะ มาถึงรัวสติ๊กเกอร์ใส่กู สัดนึกถึงใจคนreadสักนิด ว่าละตอบแม่งหน่อย

ยอลไม่เล็กนะครับ : จงอวยหัวคิน

ยอลไม่เล็กนะครับ : พายมึงต้อ

ยอลไม่เล็กนะครับ : ช่าวชักวอบ

ยอลไม่เล็กนะครับ : พี่สาวน้องชัก พี่ชักน้องสาว

ยอลไม่เล็กนะครับ : เอ้าสาวสาวสาว เอ้าชักชักชัก

ยอลไม่เล็กนะครับ : sent you a sticker.

ผมกดตอบมันยิกๆๆๆๆๆกลัวแม่งจะเถียงทัน ก่อนจะส่งสติ๊กเกอร์หีโคล่าที่เค้าแจกฟรีอะ หมีๆ ส่งให้มันทั้งหมีคู่ หมีเล่นโน้ตบุ๊ค หมีรูดกล่อง กูเอาหมด ก่อนจะมาตอบอีกตัว

ยอลไม่เล็กนะครับ : วันก่อนครับ

Read

            อ่าว.................................................อีสัดอ่านไวจริง

            ฮุนตะไล : ทำไมครับ

            ยอลไม่เล็กนะครับ : วันก่อน แล้วค่อยทูครับ

            ฮุนตะไล : กลับไปเล่นกับแม่มึงที่บ้านป่ะ

            ฮุนตะไล : sent you a sticker.

            ยอลไม่เล็กนะครับ : sent you a sticker.

ยอลไม่เล็กนะครับ : sent you a sticker.

ยอลไม่เล็กนะครับ : sent you a sticker.

ผมรัวสติ๊กเกอร์ใส่มันจนมันอ่านแล้วไม่โต้ตอบ มึงไม่ตอบกูถือว่ากูชนะนะ กูตายตาหลับแล้วขอบใจมากเพื่อน แล้วผมก็เล่นโทรศัพท์เรื่อยเปื่อยไป คือที่ผมมาอยู่หอเนี่ยที่จริงบ้านอะเป็นคนรวย แม่ผมขายหวย ชอบกินเฉาก๊วย พ่อชอบดูมวย พี่ชอบกินกล้วย พอนึกไม่ออก คือบ้านเป็นคนรวยอยู่ไรงี้ แม่กับพ่อผมไปทำงานต่างประเทศ ง่อว เป็นไงอยากจะถวายตัวให้กูอะดิ มีพี่สาวคนนึงอยู่เกาหลีนี่แหละแต่อยู่บ้านที่ต่างจังหวัดนานๆจะเจอกันที ผมก็อยู่ดีมีสุขนอนหลับสบายดี คือแม่กับพ่อนานๆก็จะกลับมาทีแต่เค้าก็โอนตังค์มาให้เรื่อยๆอะนะ ที่จริงถามว่าผมไม่ขับรถหรอเห็นชานยอลเรื่องอื่นขับ คือกูก็มีจอดอยู่โน้นลานจอดใต้คอนโดแต่ผมจะขับรถตอนแบบอยากเท่ห์หรือตามอารมณ์แหละ ขับรถมั่งนั่งใต้ดินมั่งสีสันๆ  

โอ้ย วันนี้คือกูว่างเว่อร์ไม่มีไรทำ ทำไรดีวะเปิดทีวีดูก็ไม่รู้จะดูไรปกติกูไม่เคยกูทีวีงิ แม่งเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม ทีนี้กูเข้าอินสตราแกรมแหมไฮโซปะละ เข้าไปก็เจอมึงเลยคนแรกอีฮุนมินิ กดไลค์พอเป็นพิธี แต่สะดุดตอนเห็นรูปเนี่ย เห้ยมึงไปถ่ายกับอีเตี้ยตันนี่ตอนไหนวะ ผมกดดูมีการทงการแท็กชื่อไอ่แบคด้วย แบบนี้ต้องเสือก

ผมส่องอินสตราแกรมไอ่แบคอยู่ตอนนี้ วิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน เห้ย คือมึงน่าใสๆอะ ตัวเล็กๆ ปากแดงๆ พอแบบทำปากยู่ๆทีนี่แบบอมจู๋พี่ไหมน้อง คือมึงน่ารักอะถ้ามึงไม่น่าถีบแบคฮยอน เสือกไปเสือกมาเผลอกดฟอลโล่ว เออวะ ฟอลแล้วก็ฟอลเลย ช่างแม่ง อ๊ะๆ รูปล่าสุดแม่งถ่ายที่รถใต้ดินนิ ดูแคปชั่นที

‘เซง ทำบัตรใต้ดินหายใครเก็บได้พ่อตาย’

ชัดเลยกู ชัด พ่อครับผมขอโทษ ก็มึงทำตกเองปะวะ

1 นาทีต่อมา

Beakkyzaei started following you.

อ่าว ไวจุง อุ๊ๆ มีไรให้ทำละ ตอนส่องอินสตราแกรมมันผมเห็นในไบโอแม่งมีไลน์นิ แอดไปกวนส้นตีนดีกว่า ไม่โดนด่ายอลนอนไม่หลับ

สักพักแม่งก็รับแอดผมครับ ขอลองเชิงแป๊ป ฟอร์มว่าแอดไปงั้นไม่ทักงั้นขอไปอาบน้ำละกัน ดูดิ๊ตอนกูไปอาบน้ำเนี่ยมึงจะทักกูปะ วัดใจเลยสัดแมนๆ ถ้ามึงไม่ทักนะ กูทักเองก็ได้สัด แค่ยอลของอาบน้ำแป๊ปง่า

ผมเข้าไปอาบน้ำสักพักครับ ได้ยินเลยตึ๊งตึ่งๆๆๆ ง่อวววววววววววว เป็นไอ่แบคทีวะ ล้างตัวเสร็จก็ออกมาอย่างแมนเลยกู ผ้าขนหนูพันไข่ผืนเดียวถลาไปที่เตียงทันที หยิบโทรศัพท์มากดดูแจ้งเตือน เหยด พี่ชานยอลนี่แม่งหล่อหวะส๊าด ไอ่แบคครับทักมา

บยอนเกยตื้น : เห้ย ยอลไมในรูปมึงหน้าเด็กจังวะ

ยอลไม่เล็กนะครับ : อะนะ ตัวจริงก็หน้าเด็ก

บยอนเกยตื้น : เด็กเปรต

ยอลไม่เล็กนะครับ : เดี๋ยวๆ

บยอนเกยตื้น : ล้อเล่น แต่หน้ามึงเด็กจริง

ยอลไม่เล็กนะครับ : เออ แน่นอนอะ

ยอลไม่เล็กนะครับ : sent you a sticker.

บยอนเกยตื้น : เด็กเหี้ย

ยอลไม่เล็กนะครับ : กูไปแย่งนมแม่มึงแดกหรอ ซั๊ซ!!!

ยอลไม่เล็กนะครับ : sent a photo.

บยอนเกยตื้น : สัด!!!!!!!!!!!!!!! เอาบัตรใต้ดินกูคืนมา มึงนี่เองอะ

ยอลไม่เล็กนะครับ : มาเอากับกูที่หอดิ

บยอนเกยตื้น : เอาไรมึง

ยอลไม่เล็กนะครับ : บัตรรถไฟใต้ดินมึงไงควาย

บยอนเกยตื้น : พ่อ มึง ตาย

ผมนอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่บนเตียง ด่ากับไอ่เตี้ยแม่งมันส์หว่ะ  สนุกยอลชอบอิอิ คุยไปคุยมาเตี้ยมันเริ่มง่วงละครับนิ ดูนาฬิกาอ่าวตีสองกว่าละ เออๆนอนก็นอน มึงง่วงกูก็ง่วงอะ ล่ำลาแบบฮาร์ดคอร์กันเสร็จ กำลังเคลิ้มๆเลยครับ

ตึ๊งตึ่ง

บยอนเกยตื้น : พรุ่งนี้เจอกัน เพิ่งรู้ว่าเทอมนี้เรียนตารางเดียวกับมึง ฝันดีนะอีหูกาง

บยอนเกยตื้น : sent you a sticker.

อีดอกท้อเอ้ย ฝันดีนะมึง ผมนึกในใจแต่ไม่ได้พิมพ์ตอบมันไปหรอก ง่วงเต็มที่ละ นอนดีกว่าคร่อกปี้ พรุ่งนี้ต้องตื่นไม่เจอแม่งแต่เช้านิ

ตายห่าละครับ ทำไมอะ ตื่นสายดิอีดอกหลบๆๆๆๆ ผมรีบวิ่งไปกดลิฟท์ไปชั้นจอดรถของคอนโดอย่างโคตรจะรีบ วันนี้ตื่นสายอะกูคงไม่ไปรอใต้ดินหรอกเวลานี้รถน่าจะไม่ติดมาก ฟิ้วละครับ

พอมาถึงห้องเรียนกูว่าแล้วคนมาเพียบแต่ยังพอมีที่ว่างอยู่ ดีนะหล่อทุกคนเลยให้อภัย ไม่ให้ผีเสื้อสมุทร ว้ายๆ (ปล.พระอภัยนะมี) ผมก็กวาดสายตาอย่างรวดเร็วไปทั่วห้องเห็นละครับนั่งกันหัวเด่อยู่หลังห้อง ไอ่ตับเป็ดนั่งกับอีตุ๊ดเวรตะไล โต๊ะคู่ข้างหน้านี่อีตัน ผมรีบเดินไปหย่อนตูดลงนั่งข้างๆ

“ไงไอ่ควาย”

“ไงอีตัน”

“อีสัด มีเรียนแปดครึ่งหมดชั่วโมงเที่ยง มึงมาตอนสิบเอ็ดครึ่ง เป็นกูกูไม่เข้าหรอก”

“เสือก”

“หัวควย” อีเตี้ยแม่งด่าแล้วตบหัวผม นี่กูกับมึงสนิทกันถึงขั้นนี้แล้วอ่อวะ

คือนะ อีเตี้ยอะมันเป็นเพื่อนของอีตุ๊ดเซฮุนไงลืมเล่า คือมันก็เพิ่งบอกผมเหมือนกัน แล้วตอนที่นักร้องในวงที่จะร้องโชว์คณะวันปฐมนิเทศอะลาออกไปใช่ปะละ ฮุนมันเห็นว่าไอ่เตี้ยนี่ร้องเพลงพอใช้ได้ มันก็เลยลองชวนมาเตี้ยก็มา แล้วเรียนคณะเดียวกัน คือปกติจะเลือกเมเจอร์กันตอนปีสองอะ แล้วปีสองเทอมสองเลือกเมเจอร์แล้วเรียนไปแล้วผมฮุนไคเรียนด้วยกันเพราะรหัสใกล้ๆกันระบบเลยจัดให้อยู่เซคเดียวกัน แต่ไอ่เตี้ยอะรหัสไม่ใกล้ไงคนละเซคก็ต่างคนต่างเรียน จนปีสามวันที่แม่งมาร้องเพลงนี่แหละผมถึงเพิ่งเคยเห็นหน้ามัน เพราะต้องลงเรียนเองแล้วก็ปีสามเค้าก็ให้ฝึกงงฝึกงานละมั้งครับเลยได้เจอกัน แหม่ อย่างกับพรมลิควิด แต่จะว่าไปผมกับมันก็สนิทกันไวนะ ไม่ดิคือสงสัยด้วยนิสัยที่เหมือนกันแหละมั้งเลยทำให้จูนกันไว อย่างว่าละครับคนหล่อใครๆก็ชอบเข้าหา นะ

ผมนั่งได้สักพักรู้สึกว่ามึงมันว่างๆเลยหยิบมือถือมาเล่นแก้ว่าง พอเล่นมือถือก็ไม่มีไรให้เล่นอีกหวะ เข้าไลน์แล้วกัน เข้าไปก็เจอแต่พวกเดิมๆอะอี

ยอลไม่เล็กนะครับ : ทักคับ

บยอนเกยตื้น : ไร

ยอลไม่เล็กนะครับ : ทำไรคับ

บยอนเกยตื้น : เสือกคับ

ยอลไม่เล็กนะครับ : หิวอะ

“เดี๋ยวก็หมดชั่วโมงละไอ่ฟาย ทนอีกนิดดิ๊ แล้วก็เลิกกวนกูได้แล้วกูเรียนไม่รู้เรื่อง”

“เออสัด มึงนะๆ” ผมชี้หน้ามันแบบประมาณว่าเออมึงนะไม่สนใจกูนะ แต่แม่งก็ไม่ได้สนใจไรหรอกหันหน้าไปเรียนต่อ ผมเลยนั่งเล่นมือถือต่อเงียบๆ

เห้ จบชั่วโมงเรียนแล้วครัช กูหิวแทบตาย นี่พาภาระมาอีกสามตัว ไอ่เซฮุน ไอ่ไค แล้วก็อีเตี้ย คือเหมือนกับเตี้ยมันลงทะเบียนเรียนกับพวกเพื่อนมันไม่ทันมั้ง เลยมาอยู่เซคเดียวกับพวกผมคือไอ่พวกลงทะเบียนช้า แต่ก็ดีอิอิ มีหมามาเพิ่งตัวนึงไม่เห็นจะเป็นไร ผมก็เป็นคนใจกว้างครับ แต่ผมเชื่อว่าคนอย่างมันอะคงไม่มีอะไรซับซ้อนจนผมดูไม่ออกหรอก น่าจะคบได้ นี่ผมก็พาพวกมันมาห้างครับหาอะไรกินกัน สักพักเดินผ่านโรงหนัง นั่นไงไอ่ไคมันชวนดูหนัง แหม ดูเรื่องไรไม่ดูมาดูเรื่องผี สัด คิดว่ากูกลัวไหม ผมก็รีบบอกไปเลยว่าไม่ดูๆๆๆๆ อีสองตัวที่เหลือก็จ้องหน้าแบบมันก็อยากดูเหมือนกัน กดดันกูสุดๆ อีสัด ดูก็ได้ ถือว่าเข้าไปนอนละกัน แงๆ

เอาละครับเข้ามาละครับ กูนั่งริมทางเดินตรงช่องกลางเลยกู มีไรจะได้วิ่งง่ายๆ ผมนั่งริมทางเดิน แหมกลางโรงพอดี แบคนั่งต่อจากผม แล้วก็อีตุ๊ดกับไอ่ดำ ไอ่เหี้ยไม่เข้าใจ หน้ามึงนี่ก็ลึกลับพอแล้วไม่จำเป็นต้องดูหรอกหนังผงหน้งผีดูหนังหน้ามึงเนี่ยแหละ ดูไปก็ใจเต้นไป ตึกๆตักๆ อีห่า ผมนั่งขัดสมาธิคือกลัวจริงๆ จังหวะนั้นคว้าไรได้คว้าครับ ผมคว้าแขนไอ่เตี้ยมาหนุน ดูครึ่งไม่ดูครึ่ง แต่ไม่อยากดูแล้วอะ อยากอยู่อย่างงี้หวะ สบายอะ หน้าผมอยู่ตรงไหล่มันพอดี ผมยิ้มเล็กๆ หันไปมองหน้ามันชัดๆ ตอนนี้ใกล้ก็ใกล้อยู่ หน้าแม่งเนียนมาก ปากนิด จมูกหน่อย ตาก็ตกเหมือนหมาเลยหวะ มาฟัดทีดิ ดกสวเกวเ จู่ๆอีห่าผีในจอมันก็โผล่มาเต็มจอเลย แบคฮยอนแม่งตกใจมาก หันหน้าเข้ามาหาผมพอดี

จมูกของผมแตะกับปลายจมูกของไอ่แบค ผมค้างไว้อย่างงั้น ตาก็มองกันอยู่ครู่หนึ่ง มันใดนั้นก็มีมือขาวๆยื่นมาใกล้ๆหน้าพวกผม แช๊ะ! แบคมันทำตาโตใส่ผม สงสัยตกใจยิ่งกว่าเห็นผีอีกมั้ง รีบผลักผมออก ไอ่แบครีบหันไปทำท่าจะแย่งมือถือจากไอ่ฮุนมา แม่งก็ส่งไปให้ไอ่ไค แต่จะโวยวายมากไม่ได้รู้กันอยู่ในโรงหนังนิ ได้โดนด่ากันพอดี แม่งก็นั่งหน้ามุ่ยดูหนังต่อไปจนจบเรื่อง แต่ถามกูสิครับ จนจบเรื่องกูไม่ได้กลัวผีเลย นั่งยิ้มอยู่คนเดียวเนี่ย พอเห็นหน้ามุ่ยๆของมันแล้วอยากหยิกแก้มหวะ มึงนี่ก็น่ารักเหมือนกันเนอะ

ไม่ต้องบ่น กูตัน จบ อิอิ

อ่านหน่อยนะฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจ จุ้บๆรักๆนะๆ 

@nowadayy คนเดิม #รสสขนขย
ปล. กูขายของอีกแล้วพี่ชายชานแบคจ้า